زندگی ابدی

ابوذر می‌گوید: از رسول خدا (صلی الله علیه و آله) پرسیدم که غیبت چیست؟ حضرت فرمودند:

غیبت عبارت است از اینکه نسبت به برادرت چیزی بگویی که او از آن خوشش نمی‌آید.

ابوذر پرسید: حتی اگر این صفت و ویژگی در او باشد؟ [آیا باز هم غیبت، به حساب می آید؟]

حضرت فرمود:

اگر- آن صفت- در او باشد، غیبت است؛ و الا تهمت به حساب می‌آید.

روشن است که منظور از برادر در این روایت تنها برادر نسبی نیست، بلکه برادر ایمانی را هم شامل می‌شود. منظور از اینکه او خوشش نیاید نیز چیزی است که عُرفاً عیب و نقص به حساب می‌آید.

در برخی روایات آمده است که در روز قیامت غیبت کننده گوشت خود را می‌خورد.

مرحوم شیخ صدوق به سند خود از امیرالمؤمنین علیه السلام نقل می‌کند که ایشان در ضمن موعظه‌های خود به فردی به نام «نوف» فرمودند:

از غیبت دوری کن، زیرا غیبت نان و خورش سگ‌های آتش است. ای نوف! دروغگوست کسی که فکر می‌کند حلال‌زاده است در حالی که گوشت‌های مردم را با غیبت کردن می‌خورد.

در روایت دیگری از پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله آمده است که:

کسی که فرد مسلمانی را غیبت کند... در قیامت در حالی محشور می‌شود که از دهانش بویی بدتر از مُردار به مشام می‌رسد، به طوری که اهل قیامت از بوی او در عذاب خواهند بود.